...رهگذر...

عمریست که من معتکف راز و نیازم

غرقم به سکوت و به لبم مهر نمازم

بـیـمار سکوتـم، نـکنـم فـاش زبــانــم

هر لب که گشایم دو جهان خفته به رازم

کرانه من....

شبانه من...

دلیل گریه های پر تلاطمم...

کمی مرا به سوی عاشقانه ها روانه کن...

کمی مرا به حرمت شراره ها نظاره کن...

گریستن...

نظاره میکند تمام لحظه های بی بهانه ام...

تو باش پر بهانه کن تمام لحظه های من...

به دشت و کوه و لاله ها نگاه کن...

میان ناامیدی و کویر ببین...

چه عاشقانه میزند طعنه به رنگ زندگی...

چه شاکیانه میزند داد به سوی غصه ها...

کبوترم...

میان لانه های غم نشسته ام...

زبان بغبغوی من...

زبان بی بهانه ی پرنده هاست...

کرانه من...

شبانه من...

دلیل گریه های پر تلاطمم...