...رهگذر...

ای لوح قلم دان نفسهای غریبم
ای صاحب مصبوح دواهای عجیبم

چندیست که در حال قلم، قافیه دارم
صد قافیه از جام جم و کافیه دارم

خونین جگر از جامه آشفته بگیرم
از موج سکوت آور او گفته بگیرم

هر مرتبه با خون دلم حادثه بودم
در حادثه خونین جگر و وارثه بودم

عمری من و دستی که نوازشگر جان بود
جان بود و جهان بود و پی لقمه ی نان بود

سیمرغ سحر ناله ی ماتم زده ام ناله بخوانم
شبنم زده هنگاه سحر بر سر این ژاله بخوانم

از غصه ی این قصه به صد باره بنالم
سیمای سحر دیده و صد پاره بنالم

گویند که مستور جهان باش و روان باش
در ورطه این معرکه صحرای دوان باش