...رهگذر...

به قصد گرمی رویا🔥🔥🔥
در این آتش گرفتارم🔥🔥🔥
میان شعله ها ماندم🔥🔥🔥
زبانه میکشد آتش🔥🔥🔥
به صد هیزم گرفتارم🔥🔥🔥
روانه میشود سویم🔥🔥🔥
نسیم شعله افروزش🔥🔥🔥
چه هنگام غریبی شد🔥🔥🔥
شکوه آتشین، کینه🔥🔥🔥
شب تنهایی و غربت🔥🔥🔥
چنان شعله ورم گویی🔥🔥🔥
میان شعله رقصانم🔥🔥🔥
بسوزان خانه شاید🔥🔥🔥
شوم خاکستر خسته🔥🔥🔥
به قصد گرمی رویا🔥🔥🔥
در این آتش گرفتارم🔥🔥🔥

به نگاهی که در آن گشته نهان باز گناه

و گناهی که در آن هست دلم چشم به راه

🩸🩸🩸

خسته از کوچه و از خانه و از کاشانه ام

شهر پُر شور دلم غرق به خون، غرق به آه

عیدانه بگیرید و بگویید که شده غصه پریشان در این عالم گیتی، نباشد به تنت غصه خدایا

تبریک بهاری شدن جام جهان بین در این ماه بهاری و جهانی بشود خنده در این جام دو دنیا

🤲🤲🤲🤲

سیب و دو سه تا سیر و دوتا سکه زربال بیارید، سنجد بنشاید به سر سفره هفت سین

سرکه به سر سبزه بریزید و نشانید دو سه پیمانه سماق، دو تا ماهی قرمز بگیرید ز دریا

من آن مرغ سحرگاهم که از دنیا گریزانم

پریشان حال و حیرانم، چونان شعله فروزانم

💥💥💥💥

درون سینه ام دارم هزاران قصه از غصه

که گر بگشایمش سینه، دو صد دنیا بسوزانم

در معجزه ی ناب مسیح آه نبود

آن یوسف گمگشده در این چاه نبود

💬💬💬

آن راز که در پرده نمایان نشود

گوید که خلیل به ذبح آگاه نبود

غمی دارم که دردا غم ندارد
به وقت سیل و باران نم ندارد
🕯🕯🕯🕯
غمی با صد خرابی لرزه بر جان
چونان پس لزره دارم بم ندارد

برگ باران زده را شوق شقایق شده است

بوم باران زده را حاجت عایق شده است

🌨🍁🌨🍁🌨

چیست در بهر زمینی شدن آدمیان

که در آن ظلمت شب یکدفعه عاشق شده است

📿📿📿📿

چه خوش گفتا که گر چمچاره داری
دلی درمانده و آواره داری

بدان اکسیر جان است نام مادر
اگر بوسی دو دستش چاره داری

📿📿📿📿

🍁🍁🍁🍁🍁🍁

در خرابی ها نوای غصه نجوا میکند

شاپرک در قصه اَش با خنده پروا میکند

چندسالیت در این بحر طویل اینگونه است

خنده ها با غصه ها در قصه دعوا میکند

🍁🍁🍁🍁🍁

ای لوح قلم دان نفسهای غریبم
ای صاحب مصبوح دواهای عجیبم

چندیست که در حال قلم، قافیه دارم
صد قافیه از جام جم و کافیه دارم

خونین جگر از جامه آشفته بگیرم
از موج سکوت آور او گفته بگیرم

هر مرتبه با خون دلم حادثه بودم
در حادثه خونین جگر و وارثه بودم

عمری من و دستی که نوازشگر جان بود
جان بود و جهان بود و پی لقمه ی نان بود

سیمرغ سحر ناله ی ماتم زده ام ناله بخوانم
شبنم زده هنگاه سحر بر سر این ژاله بخوانم

از غصه ی این قصه به صد باره بنالم
سیمای سحر دیده و صد پاره بنالم

گویند که مستور جهان باش و روان باش
در ورطه این معرکه صحرای دوان باش